Ζήτημα Πατρός

Τα περισσότερα παιδιά αγαπούν άνευ όρων τους γονείς / φροντιστές τους και δέχονται την όποια προσκόλληση και την αγάπη που είναι (ή δεν είναι!).

Τα πρώτα μας πρότυπα προσκόλλησης διαμορφώνουν τις προσδοκίες μας για μελλοντικές προσκολλήσεις. Ανοιχτά και ακούσια, οι γονείς μας, μας διδάσκουν πώς να προσεγγίζουμε τη ζωή και τις σχέσεις μας, μας διδάσκουν πώς να εκφράζουμε και να λαμβάνουμε αγάπη η όχι, πώς να χειριζόμαστε τις διαφωνίες, πώς να επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματα κλπ.

Οι γονείς μας, διαμορφώνουν και χρωματίζουν τον φακό μέσω του οποίου βλέπουμε οργανώνοντας το νόημα για άλλες ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις.

Για τη σχέση μητέρας και κόρης έχει δοθεί αρκετή πληροφορία ως ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας της καλλιέργειας των κοριτσιών. Την διαμόρφωση του ρόλου της στα οικογενειακά – κοινωνικά περιβάλλοντα. Τα τελευταία χρόνια ο άντρας έχει γίνει ποιο δραστήριος στην γονική μέριμνα και έχει αναλάβει έναν ενεργό ρόλο στην φροντίδα των παιδιών, η επιρροή της αγάπης του πατέρα στην ανάπτυξη των παιδιών είναι τόσο μεγάλη όσο η επιρροή της αγάπης της μητέρας.

Η πατρική αγάπη βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν μια αίσθηση της θέσης τους στον κόσμο, η οποία βοηθά την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική τους ανάπτυξη και λειτουργία. Επιπλέον, τα παιδιά που λαμβάνουν περισσότερη αγάπη από τους πατέρες τους είναι λιγότερο πιθανό να αναγνωριστούν με προβλήματα συμπεριφοράς ή κατάχρησης ουσιών.

Πατέρας - Κόρη

Μια υγιής σχέση πατέρα-κόρης είναι καθοριστική για την ανάπτυξη της θετικής αυτοεκτίμησης ενός κοριτσιού. Αυτή η ισχυρή σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης αρχίζει γύρω στην ηλικία 2 και διαρκεί μια ζωή, αλλά τα κρίσιμα (μορφοποιημένα) έτη είναι η ηλικία 2 έως 4. Για όλα τα μικρά κορίτσια, ο μπαμπάς είναι η πρώτη αρσενική φιγούρα στη ζωή της. Αυτός και η μαμά είναι τα πάντα. γίνονται ο κόσμος του παιδιού. . Ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρά ο πατέρας με την κόρη είναι αυτό που συνηθίζει όταν σχετίζεται με έναν άνδρα. Η αντιμετώπιση της με σεβασμό, αξιοπρέπεια, φροντίδα και αγάπη μαθαίνει και αναμένει να αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο από έναν σύντροφο. Αντίθετα εάν αυτή η σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης είναι τεταμένη σε νεαρή ηλικία, μπορεί να προκαλέσει για την μετέπειτα ζωή της εσωτερικές συγκρούσεις στις προκλήσεις με το αντίθετο φύλο

Οι γυναίκες που μεγάλωσαν με θετικές σχέσεις με τους πατέρες τους (και τις μητέρες) αισθάνονται σίγουρες, , επιλέγουν κατάλληλους συντρόφους και συνεργάτες, ανταποκρίνονται σε καταστάσεις με συναισθηματικά υγιείς τρόπους, και μπορούν να έχουν σημαντικές σχέσεις με άνδρες και γυναίκες.

Είμαστε πραγματικά δημιουργήματα του περιβάλλοντος μας, αν σκεφτούμε ότι η καταγραφές του DNA είναι περίπου το 15-20%, και το υπόλοιπο είναι τα περιβάλλοντα ερεθίσματα, τότε δεν αναφερόμαστε μόνο σε κληρονομικότητα αλλά και διαγενεολογικές πεποιθήσεις.

Τι έχει ανάγκη η κόρη από τον πατέρα?

Οι μπαμπάδες, το καλύτερο δώρο που μπορούν να δώσουν στις κόρες τους είναι το δώρο του σεβασμού και της ασφάλειας και της ενδυνάμωσης. Η ασφάλεια έχει προφανώς μεγάλη σημασία για όλους τους ανθρώπους, αλλά για τα κορίτσια είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη τους (Griffin, 1998). Και εάν αυτή την ασφάλεια ή προστασία την παίρνει από την πλευρά του πατέρα, επιτρέπει στον εαυτό της να αναπτυχθεί, αυξάνοντας τις πιθανότητες ανάπτυξής σε μια υγιή ενήλικα (Elium & Elium, 1994). Αυτά τα δώρα τα παίρνει πρωταρχικά από τον αλληλοσεβασμό που εκδηλώνεται μεταξύ των γονέων, τα λόγια σεβασμού που εκφράζονται, οι πράξεις που εκδηλώνονται, είναι απίστευτα ισχυρά και θέτει το πρότυπο για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται από άλλους άντρες. Οι πατεράδες έχουν τη δύναμη να βάλουν ένα υγιές μοτίβο ή το αντίθετο σε κίνηση που διαρκεί μια ζωή. Το παλιό ρητό "τα κορίτσια παντρεύονται τους πατέρες τους" είναι αλήθεια. Ανεξάρτητα από το αν η σχέση ήταν θετική ή αρνητική, είμαστε άνθρωποι και προσκολλάμε προς το τι είναι άνετο και οικείο για εμάς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ισχύ και τίτλος από τον πατέρα, και πόσο σημαντική είναι η σχέση που σχετίζεται με την αντίδραση της κόρης αντιμέτωπη σε ένα στρες. Όταν η κόρη δεν έχει ενθάρρυνση και υποστήριξη για τον ρόλο και τις δραστηριότητές της αν ‘αυτού ο πατέρας την κάνει να αισθάνεται ότι η προσπάθειά της είναι ανόητη ή ηλίθια κ.λπ., μπορεί να αναπτύξει αίσθηση ενοχής που μπορεί να επηρεάσει άμεσα την αυτοεκτίμησή της και την αξία της, με μη ρεαλιστικές αμφιβολίες για τις δυνατότητές της και αυτά τα συναισθήματα ενοχής και αμφιβολιών μπορεί να επιμείνουν σε όλη τη ζωή της. Κάθε πατέρας έχει μια δύναμη στη ζωή της κόρης του που η μητέρα δεν έχει. Ο Olweus (1993) διαπίστωσε ότι η αδύναμη ιδιοσυγκρασία και ο αρνητισμός του πατέρα συσχετίζονταν με συμπεριφορά επιρρεπής σε θύματα παιδιών στην ομάδα των ομότιμων τους και σε άλλες κοινωνικές καταστάσεις.

Πατρική Σχέση

Οι γυναίκες που δεν αισθάνονται επιβεβαιωμένες από τους πατέρες τους αναπτύσσουν μια τάση να ανταποκριθούν στους άνδρες στη ζωή τους, όπως ανταποκρίθηκαν στον πατέρα τους, αναζητούν απεγνωσμένα την αναγνώριση και την εμπιστοσύνη, αλλά αδυνατούν να πιστέψουν ότι οι άνδρες μπορούν να τις εμπιστευτούν και έτσι παραμένουν πάντα επιφυλακτικές.

Σε μια μελέτη για την Πατρική Συμμετοχή, παρατηρήθηκε ότι οι ενεργοί εμπλεκόμενοι πατέρες στην ανάπτυξη των παιδιών που είχαν φροντιστική στάση απέναντί τους, εκείνα λειτουργούσαν περισσότερο αυτόνομα με ώριμη σκέψη. Αυτές οι περιοχές περιελάμβαναν καλύτερη γνωστική ικανότητα, βελτιωμένο ακαδημαϊκό επίτευγμα, χαμηλότερα επίπεδα άγχους, υψηλότερη ανοχή για προκλήσεις, καθώς και πιο έμπειρα κοινωνικά προσόντα. Τα χαρακτηριστικά των ανδρών που είναι ενεργοί γονείς περιλαμβάνουν αυτοπεποίθηση, βελτιωμένη σχέση με την σύντροφο του με ενσυναίσθηση, και κατανόηση των άλλων, καθώς και αυξημένη κοινωνική συμμετοχή.

Τα παιδιά παρατηρούν μιμούνται και επικοινωνούν με τον δικό τους κώδικα στα ερεθίσματα που αφομοιώνουν στην βιωματική οικογενειακή αλληλεπίδραση. Μια εξίσου σημαντική αξία είναι η σχέση του πατέρα με την μητέρα, το πως επικοινωνεί το ζευγάρι είναι η ποιο σημαντική ασυνείδητη συμπλήρωση, με βαθιά επίδραση που εκδηλώνεται στις ρυθμίσεις μεταγενέστερης ψυχολογικής προσαρμογής και του μελλοντικού γάμου της κόρης. Αυτό ισχύει και στα παιδιά διαφορετικού φύλλου ως προς τους σεξουαλικούς ρόλους και τις σχέσεις στα ιεραρχικά πρότυπα των οικογενειακών σχέσεων.

Συγκεκριμένα, τα παιδιά επωφελούνται σε μεγάλο βαθμό από μια ασφαλή συναισθηματική σύνδεση. Η ποιότητα της συζυγικής σχέσης επηρεάζει την προσαρμογή και την ανάπτυξη των παιδιών. Οι αρμονικοί γάμοι τείνουν να συνδέονται με τις ευαίσθητες σχέσεις γονέων και ζεστούς γονείς. Μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι όταν οι σύζυγοι είναι ικανοποιημένοι με το γάμο τους, τα παιδιά τείνουν να είναι πιο ασφαλή, μαθαίνουν επίσης να κατανοούν ότι οι γονείς είναι εκεί ως μια ενωμένη δύναμη ασφάλειας και προστασίας. Ωστόσο, όταν υπάρχει συζυγική διαφωνία, τα παιδιά τείνουν να είναι πιο ανήσυχα, επιθετικά και ανασφαλείς. Οι γονείς με κακή οικογενειακή ποιότητα είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε προβληματικές μορφές γονικής μέριμνας, όπως αυξημένη εχθρότητα και τιμωρία, μειωμένη ζεστασιά και λογική και αυξημένη ασυνέπεια. Αυτή η αυτο-αμφιβολία μπορεί να διαρρεύσει στο πώς το παιδί βλέπει τον εαυτό του και περιορίζει τις ενέργειές του καθώς μεγαλώνει. Δηλώσεις όπως Δεν μπορώ να εν ταχθώ σε μια σχολική ομάδα. Δεν μπορώ να τρέξω γρήγορα. Δεν μπορώ να τα καταφέρω στην ορθογραφία, ενώ διαβάζω δεν τα θυμάμαι, κ.α., μπορεί να ομολογηθούν αλλά δεν θα αξιολογηθούν. Αυτό οδηγεί σε ματαίωση και μπορεί μεταγενέστερα να μετατραπεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και απόσυρση. Οι γονείς μπορούν να ερμηνεύσουν αυτές τις συμπεριφορές ως " ντροπαλός-η " ή "προσεκτικός-η", αγνοώντας ίσως την βαθύτερη έννοια αναζήτησης αποδοχής. Η αποδοκιμασία από τους γονείς στερεί από το παιδί να εξερευνά ελεύθερα νέα πράγματα. Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει περιέργεια στο παιδί, δεν υπάρχει πειραματισμός, κανόνες που έχει μάθει, και αυτό μπορεί να είναι εξαντλητικό.

Τέλος: Τίθεται ένα ερώτημα για το φαινόμενο του άγχους επιβίωσης, αν τελικά είναι το άγχος της αναζήτησης για την αγάπη που δεν δόθηκε?

Κυριακή Μερτζάνη

Σχεσιακή Ψυχοθεραπεύτρια MSc

Ατομική – Ομαδική Σχεσιακή Θεραπεία

Εφήβων – Ενηλίκων – Ζεύγους

Ερευνήτρια για την αναπαραγωγή των διαγενεολογικών ψυχικών τραυμάτων.

Συντονίστρια ομάδων Εφήβων – Ενηλίκων

Με μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Σχεσιακή Ατομική Ψυχοθεραπεία

στο Institute for Relational & Group Psychotherapy ΙΣΟΨ

Ειδικευόμενη ως ομαδική θεραπεύτρια στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ειδίκευσης στην Ομαδική Σχεσιακή Ψυχοθεραπεία κατά το μοντέλο του Irvin Yalom στο Institute for Relational & Group Psychotherapy ΙΣΟΨ

Ειδικευόμενη στο Διατμηματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα Εισαγωγής στην Θεωρία & Πράξη της Σχεσιακής Ψυχανάλυσης και Ψυχοθεραπείας του Institute for Relational & Group Psychotherapy ΙΣΟΨ στο ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο.

Μέλος της American Psychological Association APA

Μέλος της International Association for Relational Psychoanalysis and Psychotherapy​ IARPP New York

Μέλος του American Group Psychotherapy Association AGPA

Τηλέφωνο επικοινωνίας:2107703823 -6909434978

mail επικοινωνίας: kikimertzani@gmail.com

https://www.healthofsoul.gr/