Εκπαίδευση και Ανησυχία

Πολλοί γονείς ανησυχούν για τον καινούργιο τρόπο εκπαίδευσης λόγω πανδημίας, και παρά της μεγάλες προσπάθειες σύνδεσης στις εκπαιδευτικές πλατφόρμες, αναδύεται και μια ματαίωση της φυσικής παρουσίας, που ενέχει μια απομάκρυνση στο καινούργιο πλαίσιο σύνδεσης, μαθημάτων , και συμμαθητών.

Ας προσπαθήσουμε με το ΑΝ και το ΤΙ να διερευνήσουμε τι μπορεί να αλλάξει.

• Τι μπορεί να συμβεί αν χάσουν 13 εβδομάδες μαθημάτων?

• Τι θα συμβεί αν αντί να χάσουν την χρονιά να μάθουν να παρατηρούν περισσότερο?

• Τι θα συμβεί αν έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση, απολαμβάνουν την οικογενειακή σύνδεση, μπορούν να είναι πιο δημιουργικοί και να διασκεδάσουν?

• Πως θα είναι αν διαβάζουν περισσότερα εξωσχολικά βιβλία, αν μάθουν να διαχειρίζονται τους τρόπους έκφρασης τους?

• Τι συμβαίνει όταν μαθαίνουν να απολαμβάνουν τα απλά πράγματα, όπως τον δικό τους χώρο, την δική τους ανάγκη τον δικό τους τρόπο έκφρασης?

• Τι μπορεί να συμβεί αν μάθουν να παρατηρούν περισσότερο, τα συναισθήματα τους, τις συμπεριφορές τους, την επικοινωνία τους?

• Τι συμβαίνει αν μάθουν την αξία του φαγητού μαζί ως οικογένεια και βρίσκουν την ομορφιά όταν μοιράζονται τις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας?

• Τι μπορεί να συμβεί αν μάθουν να καταλαβαίνουν καλύτερα την αξία του χρήματος, πως είναι εφικτό να ζουν και με λιγότερα?

• Τι θα συμβεί αν μάθουν να συμμετέχουν στον προγραμματισμό μαζί με τους γονείς τους για δραστηριότητες που αφορούν όλη την οικογένεια?

• Τι θα συμβεί αν μάθουν να είναι απλοϊκά χωρίς εξιδανικευμένους τίτλους, να μάθουν να είναι ανθεκτικά στις προκλήσεις?

• Τι μπορεί να αλλάξει αν μάθουν να αποδίδουν μεγάλη αξία στην φροντίδα που δεν είναι αυτονόητη, αν μάθουν να εκτιμούν την προσπάθεια?

• Τι μπορεί να αλλάξει αν οι γονείς μάθουν στα παιδιά τους ότι η ζωτική σημασία της ζωής είναι η ενσυναίσθηση?

• Τι μπορεί να αλλάξει αν οι γονείς προσπαθήσουν να ακούσουν τα παιδιά τους?

• Τι θα συμβεί αν ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, αναδυθεί ένας μεγάλος ηγέτης που είχε το πλεονέκτημα ενός πιο απλοϊκού ρυθμού εξέλιξης, είχε την ευκαιρία να συνδέεται ουσιώδες με την οικογένεια, και μιας απλούστερης ζωής για να μάθει πραγματικά, τι πραγματικά έχει σημασία σε αυτή τη ζωή?

• Τι μπορεί να διαμορφωθεί κοινωνικά αν η οικογένεια στρέψει το βλέμμα προς τα μέσα με μια υγιή προσδοκία για την αξία της ζωής?

Αυτή η πανδημία μας φέρνει περισσότερο κοντά στον φόβο θανάτου, ταυτόχρονα δημιουργεί ένα ακαδημαϊκό χάσμα που μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες στο μέλλον των παιδιών μας.

Εκτός αν βρούμε εναλλακτικές λύσεις στις προσδοκίες μας πριν από την πανδημία, ανακαλύπτοντας τις ευκαιρίες που μας προσφέρει απλόχερα και την δυνατότητα να διαμορφώσουμε καινούργιο αποτύπωμα πέρα από τις προσδοκίες εξιδανικευμένων ρόλων, αλλά πιο κοντά στις αξίες της ζωής του εδώ και τώρα.

Κυριακή Μερτζάνη

Σχεσιακή Ψυχοθεραπευτρια MSc